Καλωσήρθατε ξανά!
Διαφορετικά συνδεθείτε μέσω email.
Εγγραφή στη Vivechrom
Διαφορετικά συνδεθείτε μέσω email.
Συνδεθείτε με email
Ευχαριστούμε
για την εγγραφή σας. Θα σας στέλνουμε νέα και ιδέες διακόσμησης
Ευχαριστούμε για την εγγραφή σας
Ξεχάσατε τον κωδικό πρόσβασης;
Εισαγάγετε τη διεύθυνση email που σχετίζεται με το λογαριασμό σας
Ρυθμίσεις λογαριασμού
Ο κωδικός πρόσβασης άλλαξε επιτυχώς
Το αίτημα εστάλη!
Για πιο εξατομικευμένη έμπνευση, συμπληρώστε τις 3 παρακάτω ερωτήσεις.
Ευχαριστούμε για την εγγραφή σας
Θα σας στέλνουμε νέα και ιδέες διακόσμησης
Διαγραφή λογαριασμού
Vivechrom – 90 χρόνια ιστορία, 90 χρόνια πρωτοπορία στο χρώμα
Μία διαδρομή στην μακρόχρονη ιστορία της Vivechrom, κομμάτι της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας, που έφτασε να γίνει η μεγαλύτερη βιομηχανία χρωμάτων στην Ελλάδα και ένα όνομα συνώνυμο με την Πρωτοπορία και την Ποιότητα.
Τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης ως την μεταπολεμική περίοδο
Ο Στέφανος Δ. Πατέρας ήταν ο τέταρτος από τους έξι γιους της γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας των Οινουσών, ο οποίος "αποσπάστηκε" από την οικογενειακή παράδοση και ολοκλήρωσε τις διδακτορικές του σπουδές στη Χημεία (Πανεπιστήμιο Βόννης, Γερμανία). Μετά το 1922, ο ερχομός τον Προσφύγων δέσμευσε τεράστιες εκτάσεις γης. Ελάχιστα πλέον σημεία ήταν διαθέσιμα, για επιχειρηματική δραστηριότητα, κοντά στο μεγάλο λιμάνι του Πειραιά. Ο Στέφανος Πατέρας επιστρέφει και εξαγοράζει το 2,5 στρεμμάτων. οικόπεδο της ταπητουργίας των αδερφών Παντελίδη στην Νίκαια.
Το 1932 ο Στέφανος Δ. Πατέρας ιδρύει, μαζί με άλλα μέλη, την ετερόρρυθμο εταιρία "Δρ. Στέφανος Δ. Πατέρας & Σία", με τον διακριτικό τίτλο ΒΙ.ΒΕ.ΧΡΩΜ. (Βιομηχανία Βερνικιών και Χρωμάτων), λίγα μόλις μέτρα πιο μακριά από το Νοσοκομείο Αμερικανίδων Κυριών και δίπλα στη σούδα (ρέμα) Καναπιτσερή. Σκοπός τους ήταν η βιομηχανική παραγωγή, επεξεργασία, εισαγωγή, εξαγωγή και εμπορία κάθε είδους βερνικιών, χρωμάτων και πλαστικών υλών.
Το 1932 φαίνεται να κλείνει η μεγάλη οικονομική ύφεση. Είναι η τελευταία χρονιά της κυβέρνησης Βενιζέλου. Η δραχμή έχει αποσυνδεθεί από τον λεγόμενο "χρυσούν κανόνα", τα δασμολογικά τείχη έχουν ενισχυθεί, αλλά τα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα παραμένουν ταραγμένα.
Η εταιρεία εισέρχεται δυναμικά στην Ελληνική αγορά. Δημιουργεί δικό της δίκτυο καταστημάτων για την προώθηση των προϊόντων της σε Αλεξανδρούπολη, Βόλο, Δράμα, Ηράκλειο, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Καβάλα, Καλαμάτα, Κέρκυρα, Κομοτηνή, Λαμία, Μυτιλήνη, Ξάνθη, Πάτρα, Πειραιά, Πόρτο-Λάγω, Ρέθυμνο, Ρόδο, Σάμο, Σύρο, Χανιά και Χίο. Γίνεται τακτικός προμηθευτής των υπ. Στρατιωτικών, Ναυτικών, Αεροπορίας, Συγκοινωνιών, όλων των σιδηροδρομικών και πολλών ακτοπλοϊκών εταιριών (όπου εξειδικεύεται) καθώς και εργοστασίων κατασκευής αυτοκινήτων, επίπλων, βυρσοδεψείων και μεγάλων λιθογραφικών επιχειρήσεων.
Αποσπά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, Τουλούζης, Φλωρεντίας και Νίκαιας, ενώ μόλις το 1933, στην "Building & Modern Homes Industrial Exhibition" του Λονδίνου διακρίνεται με τον τίτλο "Member of the Jury, Hors Concours".
Την περίοδο του Μεσοπολέμου, εξελίσσεται στη 2η ελληνική βιομηχανία χρωμάτων, με βασικό ανταγωνιστή της την χρωματουργία ΙΡΙΣ, στην Ελευσίνα και τη ΧΡΩ.ΠΕΙ. της οδού Πειραιώς.
Το εργοστάσιο ήταν ένα τυπικό βιομηχανικό μεσοπολεμικό σύμπλεγμα με σχετικά μικρούς κυβικούς ισόγειους όγκους και εσωτερική αυλή. Αναπτύχθηκε στο οικοδομικό τετράγωνο μεταξύ των οδών Ταξιάρχου Άλαν Π. Μπλοκ (αρχικά οδός 36, μετέπειτα οδός Κύπρου), Βεροίας, Κιλικίας. Η είσοδος ήταν επί της οδού Βεροίας, στον αρ. 83.
Τα κτίρια, τα οποία περιλάμβαναν δύο αίθουσες συσκευασίας, αποθήκες πρώτων υλών, μηχανουργείο, αίθουσα «νιτρόλ», χημείο και αποθήκη ξηρών χρωμάτων, δύο μηχανοστάσια, γραφεία, αποδυτήρια προσωπικού, τραπεζαρία προσωπικού κ.ά., κατασκευάστηκαν σε δύο φάσεις. Η πρώτη σταδιακά από το 1932 έως το 1939 και η δεύτερη το 1949.
Η εταιρία συντηρούσε γραφεία και αποθήκη στην Αθήνα, στην οδό Καρύτση 6 και αργότερα στην οδό Νίκης 22.
Στην Κατοχή η οικογένεια Πατέρα αποχωρεί από τη διεύθυνση της επιχείρησης. Το εργοστάσιο επιτάσσεται και λειτουργεί για λογαριασμό της κατοχικής κυβέρνησης.
Η Χρυσή εποχή του κλάδου των χρωμάτων
Μετά την απελευθέρωση, οι εγκαταστάσεις της ΒΙ.ΒΕ.ΧΡΩΜ. εκσυγχρονίζονται με γερμανικά μηχανήματα και η εταιρεία κατακτά την πρώτη θέση στην αγορά των οικοδομικών χρωμάτων.
Στη μεταπολεμική εποχή η νέα βιομηχανία χρωμάτων συνδέθηκε - εξαρτήθηκε στενά από την οικοδομική δραστηριότητα, όπως και πολλοί άλλοι κλάδοι που αναπτύχθηκαν ως συμπληρωματικοί των κατασκευών. Ταυτόχρονα εξειδικεύεται σε χρώματα που χρησιμοποιούνται στις κατασκευές και στις βαφές των πλοίων (όλος ο στόλος της οικογενείας βάφεται με χρώματα ΒΙ.ΒΕ.ΧΡΩΜ.). Η συμπληρωματικότητα προς τις κατασκευές είναι αυτή που επέτρεψε στη βιομηχανία βερνικιών και χρωμάτων να πραγματοποιήσει σχεδόν αλματώδη πρόοδο έτσι ώστε από το 1945 (και για 30 περίπου χρόνια) να περάσει στη συνείδηση των συντελεστών της ως η χρυσή εποχή του κλάδου, έστω και αν η περίοδος έκλεισε με σημαντική κάμψη.
Το 1961 το εργοστάσιο τερματίζει τη λειτουργία του στην περιοχή και η θέση του εντάσσεται επίσημα στο σχέδιο πόλεως. Ο χώρος του εργοστασίου, ο οποίος επεκτείνεται πλέον έως την οδό Λάμπρου Τζαβέλλα, οικοδομείται εκπαιδευτικό κτίριο που σήμερα στεγάζει το 1ο Επαγγελματικό Λύκειο (ΕΠΑ.Λ.) Νίκαιας "Παναγιώτης Γιαννάκης" και το 4ο Σχολικό Εργαστηριακό Κέντρο (Σ.Ε.Κ.) Πειραιά.
Μετά τη Νίκαια, η εταιρία μεταφέρεται το 1961 στη Μάνδρα Αττικής, σε νέες σύγχρονες εγκαταστάσεις σε έκταση 100 στρεμμάτων, αποκτώντας την τεχνολογική πρωτοπορία του κλάδου στην Ελλάδα, ενώ 10 χρόνια αργότερα το 1972, μετατρέπεται σε Ανώνυμη Εταιρεία με κεφάλαιο 55.000.000 δραχμές.
Νεότερα χρόνια: Το διεθνές πρόσωπο της Vivechrom
Τον Σεπτέμβριο του 1990 ο Διαμαντής Πατέρας, γιος του ιδρυτή, είναι ήδη άρρωστος και η Nobel, πολυεθνικός όμιλος της διεθνούς αγοράς χρωμάτων, του προτείνει την εξαγορά της επιχείρησης (πέθανε 15 ημέρες μετά την πώλησή της). Ο Δ. Πατέρας αποδέχεται την πρόταση και το 51% της εταιρείας μεταβιβάζεται στη Nobel Industries και το 49% στους ομίλους Chemagra και MegaColor, οι οποίες ελέγχονται από Έλληνες επενδυτές. To 1994 η Nobel Industries συγχωνεύεται με την Akzo SA, τον ολλανδικό γίγαντα στα χημικά, δημιουργώντας την AkzoNobel, ενώ οι δύο μειοψηφούντες όμιλοι αρχίζουν σιγά-σιγά να πουλάνε το μέρος της συμμετοχής τους.
H Vivechrom σήμερα
Η Vivechrom, σήμερα, είναι η μεγαλύτερη εταιρία χρωμάτων στην Ελλάδα, μέλος της AkzoNobel κορυφαίας εταιρίας χρωμάτων στον κόσμο. Από το 1932, το όνομα Vivechrom συνδέεται με κορυφαία ποιότητα προϊόντων, συνέπεια και εξυπηρέτηση.
Με 225 εργαζομένους και περισσότερα από 2.000 σημεία πώλησης ανά την Ελλάδα, η Vivechrom προσφέρει στους επαγγελματίες και καταναλωτές μια πλήρη σειρά προϊόντων υψηλής ποιότητας για κάθε χώρο, ανάγκη και προτίμηση. Η Vivechrom, στα πλαίσια της Κοινωνικής της Υπευθυνότητας, είναι η πρώτη βιομηχανία χρωμάτων στην Ελλάδα που εφάρμοσε συστήματα διαχείρισης για την Ποιότητα, το Περιβάλλον και την Υγιεινή & Ασφάλεια στην εργασία, ενώ είναι από τα πρώτα κύρια μέλη του Ελληνικού Δικτύου για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη.
Στη Vivechrom, τιμούμε την μακρόχρονη ιστορία μας και προετοιμάζουμε δυναμικά το Μέλλον, απολαμβάνοντας την εμπιστοσύνη των χρωματοπωλών, ελαιοχρωματιστών, κατασκευαστικών εταιριών, μηχανικών και τελικών καταναλωτών.
Είμαστε υπερήφανοι που, εννέα δεκαετίες τώρα, βάζουμε χρώμα στα σπίτια όλης της Ελλάδας.
Πηγές:
Βεράνης Γ.: "100memories", Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα
Δρίτσα Μ. (1995): «Το χρώμα της επιτυχίας», Αθήνα
Αρχείο Vivechrom